Plaspauze

Gerard was de eerst die het zag:
‘Kijk, dat groene dak, dat moet het Ongi-klooster zijn.’

We reden nu al uren in die wiebelende bus door de Gobi Woestijn. We waren vanmorgen vertrokken nadat we het Mongolian National History Museum in Ulaanbaatar hadden bezocht. Professor Khan had ons het beroemde dinosaurusskelet laten zien en al onze vragen beantwoord over de conservatie, de vindplaats en de structuur van de botten. Nu waren we op weg naar Bayazag, de allereerste vindplaats van dinosauruseieren ter wereld.

De eerste uren spraken we nog over het beroemde skelet en vergeleken we elkaars theorieën over de vindplaats van de eieren. Maar als snel werd het stil en staarde ieder voor zich uit het raam. 43 paleontologen in een bus staan niet garant voor een feestje. Het landschap ging in een slakkengang aan ons voorbij. Uren lang zagen we hetzelfde: grijze rotsen en kale struiken. Ik vroeg me af of we geen rondjes reden: het landschap veranderde niet en we waren in al die tijd slechts drie kamelen tegengekomen.

Het kleine klooster leek verlaten, alleen de yurt die naast de stenen bouwwerken stond had zijn lappendeur uitnodigend openstaan. Een kleine Aziatische man in kleurrijke traditionele kleding, kwam ons tegemoet. Hij stelde zich voor als monnik en vertelde dat hij hier samen met zijn broer woonde, de andere monniken waren al lang geleden vertrokken. We konden gebruik maken van het hurktoilet achter het hoofdgebouw. Er was maar een houten hokje dus gingen we om de beurt terwijl de rest van de groep een kort bezoek bracht aan het klooster.

De bijgebouwen waren grotendeels vervallen tot ruïnes, sommigen deels overwaaid door zand en steengruis. Alleen het hoofdgebouw stond nog overeind. Binnen was de rechthoekige ruimte rijk gedecoreerd met rode pilaren, vlaggen, kleden en lappen, een kleuterschool voor grote mensen. Ik bekeek de objecten die in de vitrinekasten ten toon waren gesteld en de bladerde door de boeken die op tafel lagen. De letters kon ik niet lezen, de kleurrijke plaatjes vertelden verhalen van lang geleden, toen er nog dinosaurussen leefden. Gerard riep, ik was aan de beurt voor het toilet.

Toen ik het hokje uitkwam zag ik hoe de bus wegreed, een stofwolk achterlatend. Achter mij hoorde ik hoe met lappen de ingang van de witte yurt werd afsloten.