Toen ik een jaar of 15 was en mijn eerste stappen zette in het plaatselijke uitgaanscircuit, had ik, het meisje wat het verst van het centrum woonde, het geluk dat mijn beste vriendinnetje bij de meest populaire kroeg om de hoek woonde. Dus bleef ik elke vrijdag bij haar slapen. Lees verder

In Amsterdam leven grote groepen mensen die het slopen van fietsverlichting tot een hobby hebben verheven. Ik verdenk HEMA ervan deze mensen stiekem in dienst te hebben, want HEMA vaart hier wel bij door de exponentiele verkoop van losse fietslichtjes in de vorm van visjes. Diezelfde grote groep mensen lijkt ook ingehuurd om vergeten fietsvisjes van fietsen af te peuteren om de verkoop nog wat op te krikken. Kortom, de gemiddelde Amsterdammer staat minstens één keer per week bij de HEMA-kassa met een verpakking met daarin één wit en één rood lichtje. Echte slimmerds kopen meerdere verpakkingen tegelijk en leggen een voorraad aan. Lees verder

Sommige mensen ken je al heel lang zonder echt contact te hebben.

Ze noteert mijn nummer in haar telefoon.
‘Wat is eigenlijk precies je voornaam? De een noemt je San, de ander Alexandra, Sandra of Sanne.’
‘Sandra. En zal ik mijn achternaam voor je spellen?’
‘Nee hoor, Terschegget weet ik wel.’